ஓவியம்: சித்ரா ரங்கராஜன்
பிஷ்னாய்கள் மேற்கு தார் பாலைவனத்தைச் சேர்ந்த பழங்குடியினர். வனவிலங்கு பாதுகாப்பில் தங்கள் வலுவான நம்பிக்கையை இன்னும் பின்பற்றுபவர்கள். பிஷ்னாய் என்பது 15ஆம் நூற்றாண்டில் குரு ஜம்பேஷ்வரால் நிறுவப்பட்ட ஒரு பிரிவு.
‘பிஷ்னாய்’ என்கிற சொல்லுக்கு இருபத்தி ஒன்பது என்று பொருள். ஆன்மிகத் தலைவரான குரு ஜம்பேஷ்வரால் வழங்கப்பட்ட 29 கொள்கைகளைப் பின்பற்றுபவர்கள். இவற்றில் எட்டுக் கோட்பாடுகள் அந்தப் பகுதியின் உயிரியல் பன்முகத்தன்மையைப் பாதுகாப்பதற்காக வடிவமைக்கப்பட்டது மட்டுமல்லாமல் ஆரோக்கியமான, செழிப்பான சமூகத்தை உறுதிப்படுத்தியது.
விலங்குகளைக் கொல்வது, உண்பதுக்குத் தடை. ஆண்டுக்கு ஒரு மரம் நடுவது. அனைத்து உயிரினங்களுக்கும் பாதுகாப்பு அளிப்பது. வனவிலங்குகளுக்கு உணவளிக்க அவர்களது பயிர்களில் பத்தில் ஒரு பங்கை வழங்குவது போன்ற கோட்பாடுகள் இதில் அடங்கும். இந்து சமூகமாக இருந்தாலும், மரங்களை வெட்டுவதைத் தடைசெய்யும் விதமாக அவர்கள் இறந்தவர்களைத் தகனம் செய்வதற்குப் பதிலாகப் புதைக்கிறார்கள்.
‘பிஷ்னாய்’ பழங்குடியினர் பின்பற்றும் கொள்கைகள் நடைமுறையில் கடைப்பிடிக்கப்படுகின்றன. இது இயற்கையைப் பாதுகாப்பதை வலியுறுத்துகிறது. மதம் அன்பு, அமைதி, வாழ்க்கை மரியாதை, அகிம்சை ஆகியவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டிருப்பதால், அது மரங்கள், விலங்குகள், மனிதர்களிடையே நல்லிணக்கத்தை முன்மொழிகிறது.
பிஷ்னோயிகள் இந்தியாவின் முதல் சுற்றுச்சூழல் ஆர்வலர்கள் என்று அழைக்கப்படுகிறார்கள். முழு நாடும் இதுவரை வழங்கிய பங்களிப்பை ஒப்பிடுகையில் அவர்கள் இயற்கைக்கு அதிகம் கொடுத்துள்ளனர். பல நூற்றாண்டுகளாக வறண்ட பாலைவனப் பகுதிகளில் வாழ்ந்தாலும், அவர்கள் தங்கள் மதக் கொள்கைகளின் கட்டளைகளைப் பின்பற்றுகிறார்கள்.
ஜோத்பூரிலிருந்து சுமார் 18 கி.மீ. தொலைவில் கெஜர்லி என்கிற ஒரு சிறிய பாலைவனக் கிராமத்தில் 1730இல் செப்டம்பர் 11 காலை, பெரிய கோடரிகளுடன் குதிரைகளின் மீது விநோதமான மனிதர்கள் இறங்கியபோது, அமிர்தா தேவி என்கிற பிஷ்னாய் பழங்குடி பெண்ணும் அவரது மூன்று மகள்களுடன் என்னவென்று பார்க்க வீட்டிற்கு வெளியே வந்தனர். ஜோத்பூரில் உள்ள மெஹ்ரன்கர் கோட்டையில் அமையவிருக்கும் புதிய அரண்மனைக்காக கெஜ்ரி மரங்களை வெட்டி எடுத்துச் செல்ல வந்த ராஜாவின் பணியாட்கள் என்பதை அவர்கள் அறிந்தார்கள். சுண்ணாம்பு சூளைகள் தொடர்ந்து இயங்க, அவர்களுக்கு நிறைய கெஜ்ரி மரங்கள் தேவைப்பட்டன. துணிச்சலான அமிர்தா தேவி தலைமையில் பிஷ்னோய் மக்கள், மன்னரின் ஆட்களால் மரங்கள் வெட்டப்படுவதை எதிர்த்தனர். ஆனால், மன்னரின் பணியாட்கள் அசையவில்லை.
அமிர்தா தேவி மரத்தைக் காப்பாற்ற, அதைக் கட்டிப்பிடித்துக் கொண்டார். கட்டுக்கடங்காத மனிதர்கள் மரத்தை வெட்டுவதற்காக அவரது உடலைத் துண்டித்தனர். அவரது மூன்று மகள்கள், தங்கள் தாயின் துண்டிக்கப்பட்ட தலையைக் கண்டு முற்றிலும் அதிர்ச்சியடைந்தாலும், தைரியமாக அவரது அடிச்சுவடுகளைப் பின்தொடர்ந்து, மரங்களைக் கட்டிப்பிடித்து அதே முடிவைச் சந்தித்தனர். இது அரச தரப்புக்கு எந்தத் தாக்கத்தையும் ஏற்படுத்தவில்லை, மேலும் அவர்கள் தங்கள் பணியைப் புதுப்பிக்கப்பட்ட வீரியத்துடன் தொடர்ந்தனர். இந்தச் செய்தி காட்டுத்தீ போல் பரவியது. 83 கிராமங்களைச் சேர்ந்த பிஷ்னாய்கள் கெஜர்லியில் திரண்டனர். அவர்கள் சபையை நடத்தி, ஒவ்வோர் உயிருள்ள மரத்தையும் வெட்டுவதைத் தடுக்க ஒரு பிஷ்னோய் தன்னார்வலர் உயிர் தியாகம் செய்ய வேண்டும் என்று முடிவு செய்தனர். 363 பிஷ்னாய்கள் மரங்களைக் காப்பாற்றுவதற்காக அன்று தியாகிகளானார்கள். கெஜர்லியின் மண் அவர்களின் ரத்தத்தால் சிவந்தது.
செப்டம்பர் 11 இந்தியாவின் சுற்றுச்சூழல் இயக்க வரலாற்றில் மிக முக்கியமான அடையாளத்தைக் குறிக்கிறது. 2013 ஆம் ஆண்டு சுற்றுச்சூழல் மற்றும் வனத்துறை, செப்டம்பர் 11 ஆம் தேதியை தேசிய வன தியாகிகள் தினமாக அறிவித்தது.
இந்தியா முழுவதிலும் குறிப்பாக சிப்கோ அந்தோலன் போன்ற சமீபத்திய சுற்றுச்சூழல் இயக்கங்களின் அடிப்படையில் இந்த உன்னதமான தியாகத்தின் சரித்திரம் ஒரு தொடர் விளைவைக் கொண்டுள்ளது.
சுட்டெரிக்கும் விருந்தோம்பல் இல்லாத தார் பாலைவன நிலப்பரப்பு பிஷ்னாயிகளின் தாயகமாக உள்ளது. அவர்களின் தனித்துவமான ஆடையால் அடையாளம் காண முடியும். பாரம்பரியமாக, ஆண்கள் வெள்ளை நிறத்தை அணிகிறார்கள், பெண்கள் காக்ரா-சோலி சிவப்பு, மஞ்சள் நிறங்களின் குறிப்பிட்ட வடிவங்களைக் கொண்ட முக்காடுகளை அணிகிறார்கள்.
பெண்கள் தங்கள் வாயை மறைக்கும் தனித்துவமான அரை நிலவு வடிவ மூக்கு வளையங்களை அணிகிறார்கள்.
தங்கள் வீடுகளில் தூய்மைக்குச் சிறப்புக் கவனம் செலுத்தி, பிஷ்னாய் பெண்கள் பெரும்பாலும் சிறிய குக்கிராமங்களில் வாழ்கின்றனர், கூரையுடன் கூடிய சில வட்டமான குடிசைகளுடன். அவர்கள் குடிசைகளின் தரையையும் பொது முற்றங்களையும் துடைத்து, மண் அடுப்புகளில் சமைக்கிறார்கள். மண் தரையில் பூச்சிகள் வராமல் இருக்க மாட்டு சாணம் பூசப்பட்டுள்ளது. உட்புறம் காற்றோட்டமாகவும் சுத்தமாகவும் இருக்கும். ஆண்கள், பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகள் நல்ல ஆரோக்கியத்துடன் இருக்கிறார்கள். அவர்களின் உணவுப் பொருட்களைப் பாதுகாக்க ஒரு களஞ்சியசாலையும் சேமித்து வைத்திருக்கும் தண்ணீருக்கான தொட்டி ஒன்றும் உள்ளது.
பிஷ்னாய்கள் வசிக்கும் பகுதிகளில் பாரம்பரிய நீர் சேகரிப்பு முறைகள் சிறப்பாகச் செயல்படுவதைக் காணலாம். பொதுவாக நிறைய உணவு உள்ளது. கடினமான சுற்றுச்சூழல் நிலைமைகள் இருந்தபோதிலும், தினை, கோதுமை, கேரட், முள்ளங்கி, எள் எண்ணெய் உற்பத்தி செய்யப்படுகிறது. காட்டுப் பழங்கள், காய்கறிகள் உணவில் முக்கியப் பங்கு வகிக்கின்றன. அவற்றின் சாகுபடி முறைகள் உள்ளூர் நிலைமைகள் மற்றும் சுற்றுச்சூழல் பழக்கவழக்கங்களுக்கு ஏற்றது.
2019 ஆம் ஆண்டில் ஒரு பிஷ்னாய் பெண் கரும்புலி மானுக்கும் தனது குழந்தையுடன் பாலூட்டும் படம் மிக பிரபலமானது. பிஷ்னாய் கிராமங்கள் பசுமையாக இருப்பதில் ஆச்சரியமில்லை, மேலும் மான் மற்றும் நீல்காய் கூட்டங்கள் சுதந்திரமாக நடமாடுவது இந்தக் கிராமத்தில் ஒரு பொதுவான காட்சி.
சமீபத்தில், ஒரு பிஷ்னோய் இளம் பெண், தனது திருமணத்தை ஒரு தனித்துவமான நிகழ்வாக மாற்றுவதற்காக, மான் மற்றும் கரும்புலிகளின் தாகத்தைத் தணிப்பதற்காக விவசாய வயல்களில் தோண்டப்பட்ட தொட்டிகளில் தண்ணீரை நிரப்பினார். அவரது முன்முயற்சி இந்தக் கோடையில் கடுமையான வெப்பத்தை எதிர்கொள்ளும் காட்டு விலங்குகளைப் பாதுகாக்க உதவியது.
பிஷ்னாய் பெண்களிடமிருந்து, சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பிலிருந்து, சுற்றுச்சூழலுக்குச் சேவை செய்வது, இயல்பான வாழ்க்கை முறை கலாச்சாரத்தை அமைத்துக்கொள்வது போன்றவற்றைக் கற்றுக்கொள்ள முடிகிறது.
பிஷ்னாய் பெண்கள், தாயில்லாத மான்களுக்கு பாலூட்டுகிறார்கள், மரங்களைக் காப்பாற்ற இறக்கிறார்கள், விலங்குகளுக்கு உணவளிக்க பட்டினி கிடக்கிறார்கள்.
பிஷ்னாய் பெண்கள் உண்மையான சூழல் போராளிகள்.
(தொடரும்)
படைப்பாளர்:
சித்ரா ரங்கராஜன்
கட்டிடக் கலை மற்றும் உட்புற வடிவமைப்பாளராக சென்னையில் தன் கணவருடன் நிறுவனத்தை நடத்திவருகிறார். ஆங்கிலத்திலும் தமிழிலும் எழுதுவதை ஆர்வமாகக் கொண்டுள்ளவர். புத்தகங்களுக்குப் படங்கள் வரைவதிலும் நாட்டம் கொண்டவர். பெண்ணியச் சிந்தனையில் மிகுந்த ஆர்வமுள்ளவர். ஒருவரின் வாழ்க்கையில் பெரிய மாற்றத்தை ஏற்படுத்துவதில் ஓர் எழுத்தாளருக்கு முக்கியப் பங்குண்டு என்பது இவருடைய வலுவான கருத்து.
மேலும் படிக்க...
Powered by YARPP.
