சோவியத் படையெடுப்புக்கு நாடு முழுவதும் எதிர்ப்பு இருந்தது. ஆனால், பாரம்பரிய தலைவர்கள் தலைமையிலான கடந்த எதிர்ப்பு இயக்கங்களுக்கு மாறாக, தற்போதைய எதிர்ப்பு தலைவர்கள் ஆப்கான் சமூகத்தின் நவீன, படித்த உறுப்பினர்களிடமிருந்து தோன்றினர். 1960களில் நிறுவப்பட்ட அரசியல் கட்சிகளில் அவை ஏற்பாடு செய்யப்பட்டன. இது பாரம்பரியத்திலிருந்து நவீன சமுதாயத்திற்கு மாறுவதற்கான ஒரு துணைத் தயாரிப்பு. முன்னாள் ஜனாதிபதி தாவூத் கான் முதல் ஐந்தாண்டு பொருளாதார மேம்பாட்டுத் திட்டத்தை அறிமுகப்படுத்தியபோது, பெரிய அளவில் நவீனமயமாக்கல் செயல்முறை 1956இல் தொடங்கியது. அதன் பிறகு, ஐந்தாண்டுத் திட்டங்களை அடிப்படையாகக் கொண்ட அரசு கட்டுப்படுத்தும் கலப்புப் பொருளாதாரம் வளர்ச்சிக்கு முன்மாதிரியாக மாறியது. இவற்றுடன், நவீனமயமாக்கல் கல்விக் கொள்கை விரிவாக்கமும் மாணவர்களின் எண்ணிக்கை அதிகரிப்புக்கு வழிவகுத்தது. 1970இல் 6,67,500 ஆக இருந்த மாணவர்களின் மொத்த எண்ணிக்கை 1976இல் 8,88,800 ஆக உயர்ந்தது. உயர்கல்வி நிறுவனங்களில் இருபாலரும் இருந்தனர்; 1970இல் 910 உயர்கல்வி ஆசிரியர்களும் 18,138 ஆசிரியர்களும் ஆரம்பப் பள்ளிகளிலும் உயர்நிலைப் பள்ளிகளிலும் இருந்தனர். 1975 வாக்கில் 1,15,125 ஆப்கானியர்கள் குறைந்தபட்சம் பன்னிரண்டு ஆண்டுகள் முறையான கல்வி பெற்றனர்.
மதச்சார்பின்மை ஒரு முக்கிய நீரோட்டமாக இருந்தபோது ஆப்கான் அரசியலின் உருவவியல் மாறத் தொடங்கியது. இந்த மாற்றத்தின் ஓர் அம்சம் என்னவென்றால், பாரம்பரியத் தலைவர்கள் மட்டுமே அரசியல் மேடையில் நடிகர்கள் என்பது மாறி, படித்த ஆப்கானியர்களை அரசியலில் முன்னணியில் தோன்றச் செய்தது. அறிவுஜீவிகள் கொண்ட அரசியல் கட்சிகள் அமைக்கப்பட்டன. கட்சிகள் சட்டபூர்வமானவை அல்ல எனினும் கட்சிகள் பல தோன்றின. அரசியல் கட்சிகளின் தலைவர்கள் இலவச பத்திரிக்கையைத் தங்கள் கருத்துகளைப் பரப்புரை செய்வதற்கான வாகனமாகப் பயன்படுத்தினர். அத்துடன் மாணவர்களைத் தங்கள் ஆர்வலர்களாகத் தேர்ந்தெடுத்தனர். 1960களில் மாணவர்களிடையே அமைதியின்மை ஏற்பட்டது. காபூலிலும் உயர்கல்வி நிறுவனங்கள் குறிப்பாக, காபூல் பல்கலைக்கழகம் அரசியலாக்கப்பட்டது. 1960களில் இதுபோன்ற செயல்பாடுகள் காரணமாகப் பல்கலைக்கழகங்களும் கல்வி நிறுவனங்களும் வாரக்கணக்காகவும் மாதக்கணக்காகவும் மூடப்பட்டன.
முடியாட்சி அகற்றப்பட்டதைத் தொடர்ந்தும் கால்கிகள் என்று அழைக்கப்பட்ட கம்யூனிஸ்ட் ஆட்சியின் போதும் நாட்டிற்குள் இருந்த கட்சிகள் ஒடுக்கப்பட்டன. சிலர் பாகிஸ்தானில் இருந்தபடி அரசியல் நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டனர். சோவியத் படையெடுப்பு கட்சிகளை மீண்டும் செயல்படத் தூண்டியது. புதிய எதிர்ப்புக் குழுக்களும் காளான்களாக வளர்ந்தன. 1980இல் பெஷாவரில் மட்டும் எண்பத்து நான்கு சிறிய மற்றும் பெரிய எதிர்ப்பு குழுக்கள் அமைக்கப்பட்டன. சுமார் இருபது பிராந்திய தொழிற்சங்கங்கள் செயல்பட்டன. சில குழுக்கள் பிராந்தியமாகச் செயற்பட்டன.
ஜிஹாத் வெற்றிபெற எதிர்ப்பு சக்திகளின் கூட்டணி அவசியம். 1980இல் பெஷாவரில் கூட்டங்களை நடத்திய ஆப்கானிஸ்தான் அகதிகளால் இந்தக் கோரிக்கை எழுப்பப்பட்டது. அதில் அவர்கள் ராணுவ நடவடிக்கைகளை ஒருங்கிணைக்க ஓர் ஐக்கிய முன்னணியைக் கோரினர். இந்தக் கூட்டங்கள் ஏற்படுத்திய அழுத்தம் இஸ்லாமிய குழுக்களின் தலைவர்களை ஒரு கூட்டணியை உருவாக்கத் தூண்டியது.
மூன்று பெரிய இஸ்லாமிய அணிகளுக்கும் மூன்று மிதவாத அமைப்புகளுக்குமிடையே ’ஆப்கானிஸ்தான் விடுதலைக்கான இஸ்லாமிய ஒன்றியம்’ என்ற பெயரில் கூட்டணி உருவாக்கப்பட்டது. காபூல் சிறையிலிருந்து விடுதலையான பிறகு பெஷாவருக்கு வந்த இஸ்லாமிய இயக்கத்தின் நிறுவனர் அப்துல் ரசூல் சையாஃப் கூட்டணிக்குத் தலைமை தாங்க தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். ஆனால், அது நீடிக்க விதிக்கப்படவில்லை. முதலில் ஹேக்மத்யாரும் பின்னர் மூன்று மிதமான குழுக்களும் அதிலிருந்து பிரிந்தன. 1981இல் இஸ்லாமியக் குழுக்கள் ஒரு பரந்த கூட்டணியை உருவாக்கியது. அதிலும் பிளவு ஏற்பட்டது. 1985ஆம் ஆண்டில், சவுதி அரேபியாவின் அழுத்தத்தின் கீழ், ’ஆப்கான் முஜாஹிதீன் இஸ்லாமிய ஒற்றுமை’ என்ற ஒரு பரந்த கூட்டணி அமைக்கப்பட்டது. இதில் நான்கு முக்கிய இஸ்லாமியர்கள் மற்றும் மூன்று மிதவாத குழுக்கள் இருந்தன.
இந்தக் குழு 1989 வரை இருந்தது, பாகிஸ்தானும் சவுதி அரேபியாவின் ஆதரவின் கீழ், ஆப்கானிஸ்தானில் இருந்து சோவியத் துருப்புகள் திரும்பப் பெறுவதற்கு ஏற்ப ஆப்கானிய இடைக்கால அரசு (டவ்லத்-இ-இஸ்லாமி-இ-ஆப்கானிஸ்தான்) ராவல்பிண்டியில் அமைக்கப்பட்டது.
அனைத்து எதிர்ப்புக் குழுக்களும் கூட்டணியில் சேர்க்கப்படவில்லை. தெஹ்ரானை தளமாகக் கொண்ட ஷியா குழுக்கள், தேசியவாதிகள், பழங்குடி தொழிற்சங்கங்கள், சோவியத் எதிர்ப்பு இடதுசாரிகள் (சீன சார்பு இடதுசாரிகள் உட்பட) விலக்கப்பட்டனர். இந்தக் கூட்டணி பாகிஸ்தானால் அங்கீகரிக்கப்பட்ட சுன்னி முஸ்லீம் குழுக்களால் மட்டுமே உருவாக்கப்பட்டது. பாகிஸ்தானின் ஆதரவு முக்கியமானது. ஏனெனில் அதன் ராணுவ இடை-சேவை நுண்ணறிவு, ஆப்கானிஸ்தான் மத்தியப் புலனாய்வு மையம் மூலம் அமெரிக்கா உட்பட நன்கொடை நாடுகளிலிருந்து பெறப்பட்ட ஆயுதங்கள், பணம், பொருட்களை விநியோகித்தது. ஆப்கானிஸ்தான் ஜிஹாத்தை பாகிஸ்தான் ஆதரித்தது. ஆனால், அது தனது சொந்த நலன்களுக்காகச் சேவை செய்தது. ஜிஹாத்தின் தீவிர ஆதரவாளரான பாகிஸ்தானின் ஜனாதிபதி ஜெனரல் ஜியா அல்-ஹக், ஆப்கானிஸ்தானில் சோவியத் முன்னிலையில் தனது உள் கவுன்சிலின் பெரும்பான்மையினரின் கருத்தை மீறினார்.
ஆனால், சோவியத் விலகிய பிறகு ஆப்கானிஸ்தானில் ஒரு வாடிக்கையாளர் அரசாங்கத்தை அதிகாரத்திற்கு உயர்த்தும் நோக்கில் அவர் ஜிஹாதைக் கையாண்டார். இந்த நோக்கத்திற்காக வலுவான ஐக்கியமான தலைமையை உருவாக்குவதை பாகிஸ்தான் எதிர்த்தது. அரசியல் மட்டத்தில், பாகிஸ்தானியர்கள் பாலஸ்தீனர்கள் செய்ததைப் போலவே, மில்லியன் கணக்கான அகதிகளின் ஆதரவை அனுபவித்து எதிர்ப்பும் உருவாகலாம் என்ற அச்சத்தில் ஆழ்ந்திருந்தனர். இந்த அபாயத்திற்கு எதிரான சிறந்த பாதுகாப்பு ஒரு பிளவுபட்ட எதிர்ப்பாக அவர்களுக்குத் தோன்றியது. பாகிஸ்தானியர்கள் ஒவ்வோர் ஆறு குழுக்களுக்கும் ஒரே மாதிரியான வசதிகளை வழங்கினர். அடையாளம் காணாத சிறு குழுக்களின் செயல்பாடுகளுக்குக் கண்களை மூடிக்கொண்டனர். பாகிஸ்தானியர்கள் தான் இயக்கத்தில் பெரும் பிளவின் தொடர்ச்சியை உறுதி செய்தனர், குறைந்தபட்சம் 1984 வரை.
ஆதரவளிக்கப்பட்ட கூட்டணி ராணுவ நடவடிக்கைகளை ஒருங்கிணைப்பதில் பயனுள்ளதில்லை. ஒருங்கிணைந்த ராணுவ நடவடிக்கைகளை அல்லது காபூல் ஆட்சியின் ராணுவ அதிகாரிகளின் நிபுணத்துவத்தை அவர்கள் பயன்படுத்தவில்லை. பழங்குடி பெரியவர்கள், புத்திஜீவிகளின் சமூக உறுப்பினர்கள் ஜிஹாதுக்காக வேலை செய்வதில் இருந்து தடுக்கப்பட்டனர். அதிகாரத்தை ஏகபோகமாக்கி சமூகத்தை இஸ்லாமியமாக்கும் நம்பிக்கையில் இஸ்லாமிய குழுக்கள் இதைச் செய்தன. கடுமையான அமைப்பும் ஒழுக்கவிதிகளும் கொண்ட இஸ்லாமியக் கட்சிகள் அகதிகளைத் தங்கள் ஆட்சியாளர்கள் போல் நடத்தினார்கள். சில குழுக்கள் நீதிமன்றங்களையும் சிறைச்சாலைகளையும் கொண்டிருந்தன. சில தேசிய அடையாளத்தை எதிர்த்தன.
சிலர், ஆப்கானிஸ்தானுக்கு இஸ்லாமிஸ்தான் (இஸ்லாத்தின் நிலம்) என்ற பெயரை மாற்ற விரும்பினர். கடந்தகால எதிர்ப்பு இயக்கங்களில், அத்தகைய குழுக்களின் கலவையானது அவசரகாலத்தைச் சந்தித்த ஒரு தேசிய சக்தியை உருவாக்கியது. இருப்பினும் அவை தற்போதைய இயக்கத்தில் பரவலாக இல்லை.
புரட்சிக்கு முன் தொடங்கிய ஹேக்மத்யாருக்கும் ரப்பானிக்குமிடையேயான பிளவும் முரண்பாடும் ஆப்கானிஸ்தான் ஜிஹாதிலும் அதன்பிறகான உள்நாட்டுப் போரினை வரையறுக்கும் குற்றவரிகளில் ஒன்றாக இருந்தது. இந்தச் சண்டையின் அடிப்பகுதியில் முக்கிய கதாநாயகர்களின் தனிப்பட்ட லட்சியங்களும் விரோதங்களும் இருந்தன. ஆனால், மற்ற காரணிகளும் இருந்தன – குறிப்பாக அவர்களுக்கு இடையே தலைமுறை பிளவு இருந்தது. 1960களின் பிற்பகுதியிலும் 1970களின் முற்பகுதியிலும் காபூல் பல்கலைக்கழக வளாகத்தைக் கிழித்தெறிந்த அரசியல் மோதல்களில் வயதுக்கு வந்த இளைய தலைமுறையை ஹெகமத்யார் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தினார்.
ஹேக்மத்யாரின் யதார்த்தம் முஸ்லிம் இளைஞர்களின் உள் வட்டத்தின் உறுப்பினராக அவரது அனுபவங்களால் வடிவமைக்கப்பட்டது. ரப்பானி குறைந்த துருவமுனைந்த காலநிலையில் வளர்ந்தார். அவரது பெரும்பாலான கொள்கைகள் எகிப்தில் உள்ள ’முஸ்லிம் சகோதரத்துவ’ அமைப்பின் பிரதிநிதித்துவத்தை வெளிப்படுத்தின. ஆப்கானிஸ்தானின் எதிர்காலம் பற்றிய விவாதங்களில் சக போராளிகளுடன் சேர்வதற்காகவே எகிப்திலிருந்து காபூலுக்குத் திரும்பிய மாணாக்கர்கள் பலர் அவருடன் இருந்தனர். ஆவணங்களை மொழிபெயர்த்தல், கற்பித்தல், வெளிநாடுகளுக்குச் செல்தல், பிற மொழிகளைக் கற்றல் போன்றவற்றில் நேரம் ஒதுக்கிய ரப்பானிக்கு உள்வட்ட விவாதங்கள் குறைவான பதட்டமாகவும் அவசரமாகவும் இருந்தன. எனினும், ஆப்கானிஸ்தானைவிடப் பெரிய உலகத்தைப் பற்றிய பரந்த அனுபவமும் விழிப்புணர்வும் இருந்ததால், ஹேக்மத்யரைவிட ரப்பானி இறுதியில் சமரசத்திற்குத் திறந்திருந்தார். பல பல்கலைக்கழக மாணவர்களைப் போலவே, ஹெகமத்யார் தனிப்பட்ட அனுபவங்களாலும் சக உறவுகளாலும் வரையறுக்கப்பட்ட உலகில் வாழ்ந்தார். அவரது அனுபவங்கள் பெருகிய முறையில் விரோதமானவையாகவும், அவரது சக உறவுகள் கட்சியின் எல்லைகளுக்குள் ஒடுங்கியதாலும் அனைத்து சமரசங்களும் கட்சியின் நலனுக்கும் அவரது சொந்த தலைமைக்கும் அச்சுறுத்தலானவை என்றே ஹெக்மத்யார் கண்டார். எனவே அதனை எதிர்க்க வேண்டும் என்று நம்பினார்.
ரப்பானிக்கும் ஹேக்மத்யாருக்கும் இடையேயான முரண்பாட்டின் மற்றோர் அடிப்படைக் காரணி அவர்களது இனம். இது பகைமைக்கு ஒரு காரணம் என்று சொல்வது மிகைப்படுத்தலாக இருந்தாலும், எதிர்ப்பிற்குள் இனப் பிரிவினை சர்ச்சையின் மரபுகளில் ஒன்றாக மாறியது. அதன் முதல் வளாக அவதாரத்தில், முஸ்லிம் இளைஞர் அமைப்பு பஸ்டூன்ஸ், தாஜிக்ஸ் உட்பட்ட பிற இனக்குழு உறுப்பினர்களை உள்ளடக்கியது. மேலும் பேராசிரியர் நியாசியைச் சுற்றியுள்ள குழு சமமாக வேறுபட்டது. இருப்பினும் காலப்போக்கில் ஹிஸ்ப், ஜாமியத் ஆகிய இரண்டு கட்சிகளும் காபூல் பல்கலைக்கழகத்தில் ஆரம்பகாலச் செயல்பாடுகளைக் கோரின. தாராகி, அமீன் காலத்தில் ஹிஸ்ப், ஜாமியத் ஆகிய இரண்டும் ஆப்கானிஸ்தானில் காணப்பட்ட இனக்குழுக்களின் வரம்பைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் பட்டியலில் தங்கள் தளபதிகளை வைத்திருந்தனர்.
***
இதுவரைக் கவனப்படுத்தப்பட்டவற்றிலிருந்து ஆப்கானிஸ்தானில் சோவியத் படையை எதிர்த்து வெளியேற்ற ஒரு சக்திவாய்ந்த ஜிஹாத் மேற்கொள்ளப்பட்டதையும் அதற்கான அவசியம் இருந்ததென்பதையும் கண்டுகொள்ள முடிகின்றது. சில பிரதானமான பகுதிகளில் மட்டுமே இங்கே வெளிச்சம் பாய்ச்சப்பட்டது.
சோவியத் படைகளைக் கொண்டு ஒரு கம்யூனிச ஆட்சியை நிறுவ ரஷ்யா முயன்றதுபோது, அதனை எதிர்த்துப் போராடி வெளியேற்றி, இஸ்லாமிய ஆட்சியை நிறுவ வேண்டும் என்பதில் பெருமளவு ஆப்கானிஸ்தர்கள் ஒன்றுபட்டிருந்தார்கள். அவர்களுக்குள் என்ன மாதிரியான வேறுபாடுகள், பிளவுகள், பிரிவினைகள், போட்டிகள், முரண்பாடுகள் இருந்தன என்பதை முழுமையான வரலாறாக இல்லை என்றாலும் விளங்கிக்கொள்ளத்தக்கக் காரணங்களுடன் அவதானிப்பைச் செலுத்தியிருக்கிறேன்.
முக்கோணப் போரில் அமெரிக்காவின் வலதுசாரி அரசியல் முகம் தெரியாமல் ஏமாந்துபோகக் கூடிய முட்டாள் ஜிஹாதுகள் அல்ல ஆப்கானிஸ்தானில் நாட்டுக்காகப் போராடிய முஜாஹிதீன்கள். கற்ற சமூகத்தைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்திய தெளிவான நோக்கத்துடன் அவர்கள் எதிர்ப்பைக் கட்டமைத்தார்கள். அவர்களுக்கு ஒரு விருப்பம் இருந்தது. ஒரு தெளிவான நோக்கம் இருந்தது. அது சரியா, தவறா என்ற விவாதங்களுக்குள் நான் செல்லவில்லை. உண்மையான பின்புலங்களில் கவனம் செலுத்தியிருக்கிறேன். இந்த ஜிஹாதிகள் அமெரிக்காவினதும் வேறு சில நாடுகளினதும் ஆயுத, பண உதவிகளால் செறிவூட்டப்பட்டார்கள். ஆனால், அவர்களின் கொள்கை சித்தாந்தங்களுக்கு அவர்களே பொறுப்பாளிகள். அது அவர்களின் இறைவிசுவாசத்துடன் தொடர்புபட்டிருந்தது. இஸ்லாமிய அரசை வலியுறுத்திப் போராடிய சில முன்னோடிகளையும் அவர்கள் கொண்டிருக்கிறார்கள். பின்நவீனத்துவ கால இஸ்லாமிய அறிஞர்கள் பலர் மிகவும் முன்னேற்றகரமாகச் சிந்தித்து, இஸ்லாமிய சமுதாயத்தைப் பரந்த உலகுடன் இணைக்கும்படியான விளக்கங்களையும் முன்மொழிவுகளையும் முன்வைத்துள்ளார்கள். ஆனால், ஜிஹாதிகள் அவர்களது முன்னோடிகளையே விசுவாசிக்கிறார்கள்.
இங்கே கம்யூனிசம் பற்றிய என் சொந்த அபிப்பிராயங்களுக்கும் இடமளிக்கவில்லை. ரஷ்யா ஆப்கானிஸ்தானில் எதைச் செய்தது என்பதையும் ஏன் மக்கள் கம்யூனிச ஆட்சியை எதிர்த்தார்கள், விரும்ப முடியாமல் திரண்டெழுந்தார்கள் என்பதையுமே வெளிச்சமிட்டிருக்கிறேன்.
இஸ்லாமியக் குடியரசு என்ற தூர இலக்குடன் மதச்சார்பற்ற அரசாங்கத்தை எதிர்த்து தெளிவான முன்னோடிகளின் வழிகாட்டலில் மதக் கடமையாகச் சபதம் எடுத்துக்கொண்ட ஒரு ஜிஹாதியின் பார்வையில் அமெரிக்கா, ரஷ்யா இரண்டும் ஒன்றே.
ஆப்கானிஸ்தான் அரசியல் வரலாற்றுப் பயணத்தின் முதல் பாகத்தில் அமெரிக்காவுக்கும் ஆப்கானிஸ்தானியர்களுக்கும் ரஷ்யா பொது எதிரி.
இரண்டாம் பாகத்தில் ஆப்கானிஸ்தானும் அமெரிக்காவும் எதிரிகள்.
(தொடரும்)
கட்டுரையாளர்
ஸர்மிளா ஸெய்யித்
விதிவிலக்கான துணிச்சலான சமூக செயற்பாட்டாளர். சமூக அநீதிகள் குறித்து அச்சமற்று விமர்சிக்கக்கூடியவர், எழுத்தாளர், கவிஞர். சிறகு முளைத்த பெண் (கவிதை 2012), உம்மத் (2014 நாவல்), ஓவ்வா ( கவிதை 2015), பணிக்கர் பேத்தி (நாவல் 2019), உயிர்த்த ஞாயிறு (2021 அனுபவம்) ஆகியன இவரது நூல்கள்.
மேலும் படிக்க...
Powered by YARPP.
